COS DENTES POR DIANTE

NON sei se por despiste xeneralizado, vendo uns momentos de fútbol nos que a selección uruguaia vencía á inglesa, pensei que Ricardo Darín se pasara a futbolista e se convertera en uruguaio. Tal e como anda o mundo todo é posible. Só me sorprendeu que o Darín futbolista, ademais de moldear o seu corpo para tan atlética esixencia, fose tan rudo e tivese os dentes superiores tan saídos. Transformacións derivadas da súa posta a punto para correr e disparar con potencia a pelota, pensei. Mais axiña comprobei que non era Darín senón o uruguaio Luis Suárez, disque moi desexado polos mellores clubs do mundo. Naquel encontro a súa fama correspondeu co rendemento, meteu dous goles e os seus compañeiros erguérono a ombros coma se fose un heroe nacional. Mais como as ledicias axiña se rompen e de heroe pasa un a perdido no menos que canta un galo, o magnífico Luis Suárez, de nome idéntico ao elegante Luisito Suárez da Coruña logo adoptado polos italianos, disque é un caníbal que traba aos contrarios. Ao parecer, o último ataque do rabioso sufriuno un amable defensor italiano que nunca con un cóbado esmendrellou as costelas dun dianteiro.

Eu non teño datos suficientes para determinar se o Darín que transformara en futbolista trabou ou non, pero non me estrañaría que a campaña desatada contra o uruguaio non estivese dentro das cómodas noticias que rompen o desfalecemento dunha información diaria que se pode tornar excesivamente monótona por non dicir aburrida. Tal e como é a constitución da boca de Suárez, non podería ser simplemente un roce do ombreiro do defensor coa cara do atacante, pois, dada a constitución dos incisivos do maxilar superior do último, non son os seus dentes co que un toca primeiro acercándoselle á cara, quedado escritos na pel pola violencia do choque? É unha pregunta. Os expertos ditaminarán, pero se cadra esas fotos nas que se retoca o rostro do futbolista con máscaras de Hannibal Lecter sobran. Cando dous competidores se atopan en plena liorta á busca da pelota que pode dar a gloria, calquera entende que os corpos choquen e estalen. En contra de Suárez veñen casos do pasado nos que parece que si, que trabou. Malos antecedentes. Pero aínda así deberiamos concederlle a presunción de inocencia. Darín, se o guión llo esixe, seguro que traba. Pero de Luis Suárez imos pensar que choca cos dentes por diante.

PUBLICADO EN EL CORREO GALLEGO