domingo, 18 de mayo de 2014

SEN CASA, SEN TRABALLO E...


SEGUEN sen casa, sen traballo e ... sen ter a quen votar. Xa sei que o seu slogan varía: que seguen sen medo. E será certo, sen medo, pero sen organización nin medios que transporten esa valentía ao campo da eficacia. Porque de nada pode servir unha protesta xustificada, ocorrente e sen medo, se non atopa canais que a transformen en medidas realistas e eficaces, que se opoñan ao curso que segue a vida política no país. No momento presente contamos cun exemplo vivo. Como se reflicte nas votacións europeas este desencanto xustificado? A quen votarán estes que conmemoran o movemento que hai tres anos parecía dar algo de esperanza aos desesperados?
Supoñendo que os dous partidos maioritarios non contan co seu voto, a quen elixirán de entre as ofertas múltiples para que os represente en Europa, centro do que haberían de partir as medidas correctores que nos dirixisen cara outro destino? A Pablo Iglesias? A Elpidio Silva? Ao partido X? A Iu? Aquí en Galicia a Lidia Senra? Aos nacionalistas? Se o voto deste colectivo non atopa posible concreción, con que ganas podemos agardar transformacións que realmente incidan na vida social? Hai tres anos, cando tódolos medios se sorprenderon e deitaron falando do movemento 15-M, os máis perspicaces analistas xa adiantaron que todo se convertería en fume se non optaba por outros métodos. O asemblearismo, certa anarquía de base, a carencia de líderes, a falta de distinción clara entre a palla e o grao prexudicou a credibilidade e proxección do colectivo. Moitos que ao principio se entregaron con fe, axiña se desencantaron ao non ver posibilidade de aplicación. Por detrás, os partidos de sempre, expertos no único que saben, axiña trataron de aproveitar e desactivar o movemento. E así se foron dispersando cara outras actividades sociais, a preguiza ou a resignación. Está ben que agora reaparezan e nos recorden que non teñen medo, pero é que non chega con non ter medo. Non teñen medo os imprudentes, os temerarios e os fanáticos. Ningún son modelos que callen nas nosas sociedades. Sería bo que estes resucitados con causa se arrimen a métodos e líderes prácticos que permitan levar á práctica algúns dos seus principios. Do contrario, seguirán celebrando os cabodanos na Porta do Sol, pero o PP e PSOE dirixiran en Europa e en España os pasos da recuperación, e dicir: sen traballo e sen casa.

PUBLICADO EN EL CORREO GALLEGO

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.