lunes, 25 de abril de 2011

AS CERDEIRAS DA CARBALLEIRA

Antonte plantei dúas cerdeiras vizosas e ben medradas que trouxen do Jerte. Baixo os consellos de meu pai, meu irmá e máis eu fixemos un burato amplo, extendemos nel un pouco mineral e depositamos con tino as árbores. Ben premida a terra coa que a sepultamos, regámolas e deixámolas á distancia xusta, unha á beira do pombal, a outra detrás do hórreo. Agora só queda agardar a ver se medran, ninguén está libre dunha xeada ou unha brétema maligna que lle mate o xenio, pero con ganas de medrar quedaron, que llo notamos todos. Os que estabamos na Carballeira, claro.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.